అబ్బా! చంపేస్తున్నావ్…మ్..కానీ, నీ కసి అంతా చూపించు…కుళ్ళబొడిచేయ్.... Part-02

ఇకపోతే, శివ, లలిత ఎక్కిన వైజాగ్బస్ లో ఇద్దరూ పక్కపక్కసీట్లు కొంత కష్టపడి సాధించి, కూర్చున్నారు. అతను సీట్లో కాస్తరిలేక్స్ గా జారబడబోతుండగా, “అన్నయ్యా! వైజాగ్ కి ఎన్నింటికి వెళతాం?” అని అడిగింది లలిత. “ఉదయం ఆరు అవుతుందనుకుంటా.” అన్నాడు శివ. “అవునా! నీ పెళ్ళి ఎక్కడా?”  “నాపెళ్ళి కాదు తల్లీ. నేనుఎటెండ్ అయ్యే పెళ్ళి.” “అదేలే, ఎక్కడా?” “మద్దెలపాలెం.” అన్నాడు శివ. వెంటనే లలితఎగ్జైటింగ్ గా “అరే, నాపెళ్ళీ అక్కడే.” అంది. అతను ఆమెవైపు కాస్త చిరాకుగా చూసి“నీ పెళ్ళి కాదు. నువ్వు వెళ్ళేపెళ్ళి.” అన్నాడు. ఇంతలో అటెండర్ బ్లాంకెట్స్తెచ్చి ఇచ్చాడు. ఆమె ఒక బ్లాంకెట్ని అతనికి ఇచ్చి, “చలేస్తుందేమో, కప్పుకో అన్నయ్య.” అంది. బస్ బయలుదేరింది. ఇక్కడ కూడా కామెడీ సినిమానేవేసారు. శివకు ఏక్షన్ సినిమాలంటేఇష్టం. అందుకే పెద్ద పట్టించుకోకుండా, నిద్రకిఉపక్రమించాడు. మాగన్నుగా నిద్ర పడుతుండగా
లలితఅతని తొడ మీద కొడుతూపెద్దగా నవ్వింది. శివ ఉలిక్కిపడి ఆమెవైపు చూసాడు. ఆమె అతని తొడపట్టి కుదిపేస్తూ “సూపర్ సీన్, చూడుచూడు.” అంటుంది. శివ రెండు నిమిషాలుచూసాడు గానీ అతనికి ఏంఎక్కలేదు. కునుకుపాట్లు పడడం, ఆమె నవ్వులకిఉలిక్కిపడడం, దీని తోనే సరిపోయిందిఅతనికి. “అబ్బా! ఆ రాజేష్ గాడుఎలా పడతున్నాడురా బాబూ!” అనుకున్నాడు. మొత్తానికి సినిమా అయిపోయింది. అతనికి ప్రశాంతంగా నిద్ర పట్టింది. మధ్యలోఎందుకో మెలుకువ వచ్చింది అతనికి. లలిత అతని భుజంపైతల పెట్టి నిద్ర పోతుంది. నెమ్మదిగాపక్కకి జరపబోతే, ఆమె తన కుడిచేత్తో, అతని ఎడమ చేతినిమేలేసి, గట్టిగా అతుక్కుపోయింది. ఆమె మొహం వైపుచూసాడు. అమాయకంగా నిద్ర పోతుంది ఆమె. ఆమెని అలా చూసేసరికి ముచ్చటవేసింది అతనికి. కారణం, అసలైన ఆడదానిలా కనిపించింది. సరిత అలా కాదు. కాస్తఇండివిడ్యువాలిటీ ఎక్కువ. ఈమె లాగ డిపెండెంట్గా ఉండదు. “రాజేష్ గాడు అదృష్టవంతుడు.” అనుకొనినవ్వుకున్నాడు. తిరిగి నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నించాడు, కానీ రావడంలేదు. ఇంతలోలలిత నిద్రలోనే ఒరిగిపోయి అతని వళ్ళో తలపెట్టిపడుకుంది. బస్ కుదుపులకి పడిపోతుందేమోనని, ఆమె చుట్టూ చేయివేసి పట్టుకున్నాడు. ఆమె ఆచేతిని తనగుప్పెట్లో బిగించి పట్టుకుంది. సున్నితంగా ఉంది ఆమె చెయ్యి. ఆమె అతని చేతిని పట్టుకొని, చాలా నిశ్చింతగా నిద్రపోతుంది. తన చేతిని పట్టుకొనిఒక ఆడది నిశ్చింతగా ఉందీఅంటే, ఆ మగాడి ఈగోసూపర్ గా సేటిస్ఫై అవుతుందికదా. ఆ తృప్తి తోనేఆమె మొహం వైపు చూస్తూకూర్చున్నాడతను. చాలా చక్కని మొహంఆమెది. ఎప్పుడూ ఆమెని అంత పర్టిక్యులర్గా చూడలేదు అతను. బస్ లోనినీలంరంగు కాంతిలో ముగ్ధంగా కనిపిస్తుంది ఆమె. ఆమె ముక్కుమరీ ముచ్చటగా ఉంది. ఒకసారి తాకాలనిపించింది. కొద్దిగా తటపటాయించి, ఎలాగూ నిద్ర పోతుందిగాఅని తెగించి, సుతారంగా ఆమె ముక్కుని చూడువేలితోతాకాడు. నున్నగా ఉంది. ఒక్కక్షణం ఆవేలిని అలానే ఉంచి,తరువాతనెమ్మదిగా కిందకి దింపి, ఆమె పెదవులని తాకాడు. మృదువుగా ఉన్నాయి. అతనిలో టెంప్టేషన్ మొదలయ్యింది. ఆమె కింది పెదవిపైవేలితో రాసి, ఆ వేలినిముద్దుపెట్టుకున్నాడు. మరింత టెంప్ట్ అయ్యాడు. అతని చేయి చిన్నగా వణుకుతుంది. తన చూపుడు వేలిని, నాలుకతో తడి చేసి, ఆతడిని ఆమె పెదవిపై రాసాడు. ఆ తడిలో ఆమె పెదవిమనోహరంగా మెరుస్తుంది. ముద్దు పెట్టుకోమని ఆహ్వానిస్తున్నట్టుగా ఉంది. ఏం చేస్తున్నాడోతెలియని స్థితిలో నెమ్మదిగా కిందకి వంగి, తన పెదవులతోఆమె పెదవులను తాకాడు. ఆమె నుండి ఏరియాక్షనూ రాలేదు. మెల్లగా తన కొన నాలుకతోఆమె కింది పెదవిని తడిచేసాడు. “మ్..” అని చిన్నగాఅని, మళ్ళీ ప్రశాంతంగా నిద్రపోతుందామె. అలాగే వణుకుతూ, ఆమెకింది పెదవిని తన పెదాలతో అందుకొని, చప్పరించాడు. అకస్మాత్తుగా ఆమె కళ్ళు తెరిచి, అతన్ని చూసి, ముందు కాస్తకన్ఫ్యూజ్ అయ్యి, తరువాత చటుక్కున పైకి లేచిపోయింది. అతనుఒక్కసారిగా కంగారు పడ్డాడు. అతని గుండెలు దడదడలాడసాగాయి. ఆమె అతని వైపు ఒకసారిచూసి, తన సీట్లో సర్ధుకొనిపడుకుంది. అతని గుండె దడఇంకా తగ్గలేదు. ఇక వైజాగ్ వచ్చేవరకూ, ఆమె అతని మీద పడకుండాజాగ్రత్త పడుతూ కునికిపాట్లు పడింది. అతనికైతే ఆ గిల్టీ ఫీలింగ్తో నిద్రే పట్టలేదు. చివరికి వైజాగ్ లో బస్ దిగినతరువాత, ఆమె వెళ్ళిపోబోతుంటే, “లలితా, సారీ.” అన్నాడు. ఆమె అతని వైపుఒకసారి చూసి, ఏమీ మాట్లాకుండావెళ్ళిపోయింది. *** హైదరాబాద్ లో రాజేష్ సరితబస్ దిగేసరికి, ఉదయం ఐదు గంటలయింది. రాజేష్ సరితను అడిగాడు “పెళ్ళి ఎన్ని గంటలకి?” అని.  “ఇవినింగ్.” అంది సరిత. “మరి అప్పటివరకూ!?” అన్నాడురాజేష్. “ఏముందీ, డైరెక్ట్ గా ఫంక్షన్ హాల్కి పోతాను. అక్కడే కాస్త రిఫ్రెష్ అయ్యి, తెలిసిన వాళ్ళు ఉంటారుకదా, కబుర్లు చెబుతూ గడిపేస్తాను.” అంది సరిత. రాజేష్కాసేపు ఆలోచించి, “అక్కడ చాలా మందిఉంటారు కదా, కష్టమేమో !” అన్నాడు. “మరి ఏం చేస్తాం?” అంది సరిత. “నువ్వు ఏం అనుకోనంటే, ఒకసజెషన్ చెబుతా.” అన్నాడు రాజేష్. “అనుకోవడానికి ఏముందీ, చెప్పు.” అంది సరిత. “మాకంపెనీ గెస్ట్ హౌస్ ఇక్కడకి దగ్గరలోనేఉంది. నేను ఇప్పుడు అక్కడికేవెళుతున్నాను. నీకు అబ్జెక్షన్ లేకపోతే, వచ్చి అక్కడే రిఫ్రెష్ అవ్వొచ్చు.” అన్నాడు. సరిత అతని వైపుసాలోచనగా చూసింది. అతను కాస్త తటపటాయిస్తూ, “జస్ట్ ఫ్రెండ్లీ ఇన్విటేషన్.” అన్నాడు. ఆమె చిన్నగా నవ్వి“అక్కడ జనాల్లో ఇబ్బంది పడే బదులు, ఇదేబెటర్ అనుకుంటా.” అంది. వెంటనే అతనుహుషారుగా ఒక ఆటోని పిలిచాడు. పది నిమిషాల్లో వాళ్ళు గెస్ట్ హౌస్ చేరుకున్నారు. రిసెప్షన్లో ఏదో చెప్పి, రూమ్కీస్ తెచ్చాడు. ఇద్దరూ ఫస్ట్ ఫ్లోర్ లోఉన్న రూమ్ లోకి చేరుకున్నారు. సరిత ఒకసారి రూమ్ ని పరికించిచూసింది. చాలా లగ్జూరియస్ గాఉంది ఆ రూమ్. “మ్…చాలా బావుంది.” అందిమెచ్చుకుంటూ. అతను హేపీగా నవ్వుతూ, “ప్రతీ సిటీలోనూ మా కంపెనీకి ఇలాంటిగెస్ట్ హౌస్ లు ఉంటాయి. సో ఎక్కడికి వెళ్ళినా ట్రబుల్ ఉండదు.” అన్నాడు. “నైస్.” అని, తన బేగ్ని పక్కనే ఉన్న టేబుల్ మీదపడేసింది. బేగ్ ని ఓపెన్చేసి, టవల్ బయటకి తీసి, అతని వైపు చూసింది. అతనువెంటనే “ఓకే, నేను బాల్కనీలోఉంటా. నువ్వు ఫ్రెష్ అవగానే పిలు.” అని అతను బాల్కనీలోకివెళ్ళిపోయాడు. సరిత కావలసినవి తీసుకొనిబాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళితలుపు వేసుకుంది. రెండు నిమిషాల వరకూఅతనికి ఏమీ అనిపించలేదు గానీ, తనకి కొన్ని అడుగుల దూరంలో ఆమె బాత్ రూమ్లో ఉందీ, పైగా ఇద్దరమేఉన్నాం అన్న విషయం అతనిమెదడుని తొలిచేయ సాగింది. పైగా రాత్రి, విందుభోజనం ముందు సూప్ లాంటివ్యవహారం జరిగిందేమో, అతని మీటర్ కొట్టేసుకుంటుంది. ఇంతలోనే మళ్ళీ చిన్న భయం. వేళ్ళు విరుచుకుంటూ బాల్కనీ లోనే నిలబడి ఆలోచిస్తున్నాడు. టెన్షన్ తట్టుకోలేక అర్జెంట్ గా సిగరెట్ తాగాలనిఅనిపించింది. పేకెట్ లోపల గదిలో ఉంది. వెళ్ళాలా, వద్దా అని కొద్దిసేపుఆలోచించాడు. ఇక వెళ్ళడమే బెటర్అనిపించి, లోపలకి అడుగు పెట్టాడు. అతనిఫేంట్ జేబులోంచి పేకట్ తీస్తుండగా, బాత్రూమ్ తలుపు తెరుచుకుంటున్న చప్పుడు. బిగుసుకు పోయాడతను. మామూలుగా బయటకి వచ్చేసింది ఆమె. రాజేష్ పేకెట్ తీసుకొని వెనక్కి తిరిగాడు. గదిలో అతన్ని చూడగానే, షాకయ్యి అలాగే నిలబడిపోయింది ఆమె. గదిలో అతను ఉండడని ధైర్యంతోనేమో, వంటి మీద టవల్ తోనేబయటకి వచ్చేసింది. అసలే చిన్న సైజుటవల్, ఆమె స్థనాలని సగంకూడాదాచలేక అవస్త పడుతుంది. కిందఅయితే, మోకాళ్ళకు అర అడుగు పైవరకూ మాత్రమే కప్పగలిగింది. సగం తెరచిన బటర్స్కాచ్ ఐస్ క్రీం పేకెట్లా ఉంది ఆమె. నోరూరిపోతుందిఅతనికి. ఆగడం అతని వల్లకావడం లేదు. నెమ్మదిగా ఒక్కోఅడుగు ఆమె వైపు వేయసాగాడు. ఆమె కదలడానికి కూడా శక్తి లేనట్టుఅలాగే నిలబడి పోయింది. ఆమెకి తన ఊపిరితగిలేంత దూరంలోకి వచ్చేసాడతను. ఆమె వంటిపై నుండివస్తున్న తాజాదనపు పరిమళం అతన్ని మరింత పిచ్చెక్కిస్తుంది. నెమ్మదిగా ఆమెభుజాలపై చేతులు వేసాడు. ఆమె చిన్నగా వణుకుతుంది. ఆ వణుకు ఆమె పెదవులలోమరింత ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తుంది. అతను నెమ్మదిగా ఆమెపెదవులను తన పెదవులతో తాకాడు. ఆమె సందిగ్ధంగానే తన పెదవులను కొద్దిగాతెరిచింది. అతను సన్నగా వణుకుతూ, ఆమె కిందిపెదవిని అందుకోబోతుండగా….. పెద్ద శబ్ధంతో సెల్ మోగింది. ఇద్దరూఉలిక్కి పడి విడిపోయారు. మోగుతున్నదిరాజేష్ సెల్, శివ కాల్చేస్తున్నాడు. అతను గబుక్కున కాల్లిఫ్ట్ చేసాడు. అటునుండి శివ “ఒరేయ్, దిగిపోయారా?” అని అడిగాడు. రాజేష్ తడబడుతూ “ఆ…ఇప్పుడే జస్ట్..” అన్నాడు. “సరిత ఉందా?” అన్నాడు. ఏం చెప్పాలో తెలియని కంగారులో “ఆఁ..ఉంది.” అన్నాడు. “ఒరేయ్, అది ఫంక్షన్ హాల్కి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అవుతానంటుందేమో, వద్దని చెప్పు. అక్కడ అంత కంఫర్టబుల్గా ఉండదు. ఎలాగూ నీ కంపెనీగెస్ట్ హౌస్ ఉంటుంది కదా, అక్కడకి తీసుకుపో. ఫ్రెష్ అయిన తరువాత ఫంక్షన్హాల్ లో దింపొచ్చు.” అన్నాడుశివ. అతను అలా అంటూఉంటే, చాలా గిల్టీగా అనిపించిందిరాజేష్ కి. ఇంతలో శివ“ఒకసారి సరితకి ఇవ్వు.” అన్నాడు. అతను మౌనంగా సెల్ని ఆమెకి అందించాడు. ఆమెకొద్దిసేపు శివతో మాట్లాడి, సెల్ని రాజేష్ కి ఇచ్చేసింది. అతనుమౌనంగా పోయి బాల్కనీలో నిలబడ్డాడు. పది నిమిషాల తరువాత, ఆమె చీర కట్టుకొని, బయటకి వచ్చి, “నేను రెడీ, నువ్వుకూడా రెడీ అయితే, టిఫెన్చేద్దాం.” అంది పొడిపొడిగా. అతనుఒకసారి ఊపిలి బలంగా పీల్చి, “సరితా, అయినదేదో అయ్యింది. కాస్త ఫ్రీగా ఉండు. ఏదో చిన్న చిన్న టెంప్టేషన్స్ఉంటూ ఉంటాయి. ఈ సారి ఇలాజరగకుండా చూసుకుందాం, సరేనా?” అన్నాడు. ఆమె కాస్త రిలాక్స్అయ్యి, నవ్వేసి “సరే, వెళ్ళి తయారవ్వు.” అంది. అరగంటలో ఫ్రెష్ అయ్యి వచ్చాడతను.(Written by Mango Shilpa -- To be continued in Part-03)