Pramila, Kavitha aunty la tho Ramesh, Ravi la dengudu..... Part-02

తరువాత తన బస్ స్టాప్ లో దిగి, ఇంటికి నడుస్తూ ఉంటే, దారిలో ఒక సినిమా థియేటర్ కనిపించింది. టైం చూసుకుంటే ఆరున్నర అయ్యింది. ఇంటికి వెళ్ళినా ఎవరూ ఉండరని తెలుసు. మొగుడు వచ్చేసరికి పన్నెండు దాటుతుంది. కొడుకు పది దాటితే గానీ ఇంటికి చేరడు. కాబట్టి సినిమాకి పోవడమే బెటర్ అనుకొని, లోపలకి వెళ్ళింది. అప్పటికే సినిమా మొదలయ్యిందేమో, బయట ఎవరూ లేరు. టికెట్ కొనుక్కొని, లోపలకి వెళ్ళి, చీకటిలో తడుముకుంటూ, ఒక సీట్లో కూర్చుంది. ఎక్కువమంది జనాలు లేరు. మొత్తం కలిపి ఒక ఇరవైమంది ఉంటారేమో.
అంతలో లోపలకి ఒక కుర్రాడు వచ్చాడు. డస్ట్ పడకుండానేమో, ముక్కుకి కర్చీఫ్ కట్టుకున్నాడు. తన సీట్ కి రెండు సీట్ల అవతల కూర్చున్నాడు. స్పష్టంగా కనిపించడం లేదు కానీ, ఆకారం చూడగానే బస్ లో తనని కెలికిన కుర్రాడు గుర్తొచ్చాడు. మళ్ళీ శరీరం వేడెక్కసాగింది. ఆ కుర్రాడి వైపు చూసి, వీడు కెలికితే బావుణ్ణూ అనుకుంటూ ఉండగా, అతను ఆమె వైపు తలతిప్పి చూసాడు. గబుక్కున తలతిప్పేసుకుంది సరళ. ఆ చీకట్లో అసలు ఏమీ తెలియడం లేదు, ఆకారాలు కదలడం తప్పిస్తే. మళ్ళీ అతని వైపు చూసింది. అతను తనవైపే చూస్తున్నాడు. రెండు క్షణాలు చూసి మళ్ళీ తల తిప్పేసుకుంది. అతను నెమ్మదిగా తన సీట్లోంచి లేచి, వచ్చి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాడు. ఒక్కసారిగా ఆమె వళ్ళు ఝల్లుమంది. అతనివైపు చూడాలంటే అదోలా అనిపించింది. తల దించుకొని కూర్చుంది. కొన్ని క్షణాల తరువాత అతను నెమ్మదిగా ఆమె మోకాలిపై చేయి వేసాడు. అతను అలా వేయగానే, ఆమె కాళ్ళు సన్నగా వణకసాగాయి. అసంకల్పితంగా వాడి చేతిని విదిలించింది. వాడు కొన్నిక్షణాలు అలాగే ఉండిపోయి, మళ్ళీ నెమ్మదిగా తన చేతిని ఆమె మోకాలిపై వేసాడు. సరళ కదలకుండా అలాగే కూర్చుంది. వాడు కూడా ఏమీ చేయకుండా, తన చేతిని అలాగే ఉంచాడు. కొన్ని క్షణాల తరువాత, ఆమె అతని వైపు చూసింది. మొహానికి ఉన్న కర్చీఫ్ తీసేసాడు. మసక చీకటిలో కూడా అతన్ని గుర్తు పట్టింది. ఇందాక తన వెంట పడ్డ కుర్రాడే. బస్ లో ఏమీ అనక పోయేసరికి, వెంట పడి వచ్చినట్టున్నాడు. “ఛా! బస్ లో ఏమీ అనకపోవడం తప్పు అయిపోయింది.” అనుకుంది ఆమె. ఆమె తన ఆలోచనల్లో ఉండగానే, వాడు ఆమె మోకాలిపై చిన్నగా నిమిరాడు. ఆమె ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి, వాడివైపు కోపంగా చూసి, చప్పున లేచి, రెండు సీట్ల అవతల కూర్చుంది. ఏదో బిల్డప్ కోసం వాడి వైపు కోపంగా చూసి, పక్కకి వెళ్ళిపోయిందే గానీ, వాడు వస్తే బావుణ్ణు అని ఎదురు చూడసాగింది. ఇందాక బస్సులో వాడు నిమరడం గుర్తుకువచ్చి, సెగలు పుడుతున్నాయ్ ఆమెకి. వాడు మాత్రం కదలకుండా అలాగే కూర్చుండిపోయాడు. “భయపడినట్టున్నాడు వెదవ..” అనుకుంటూ, వాడి వైపు చూసింది. వాడు అలాగే తన వైపు చూస్తున్నాడు. మరింత వేడెక్కిపోతుంది ప్రమీలకు. ఒకసారి చుట్టూ చూసింది. దగ్గరలో తమని గమనించడానికి ఎవరూ లేరు. కాస్త ధైర్యం వచ్చి, వాడి వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వింది. వాడూ చిన్నగా నవ్వి, కొన్ని క్షణాల తరవాత, నెమ్మదిగా లేచి ఆమె పక్క సీట్లో కూర్చున్నాడు. ప్రమీల నెమ్మదిగా తన మోచేతిని వాడి మోచేతికి తాకించింది. వాడిలో సన్నటి వణుకు. అలా వణుకుతూనే, తన చేతిని జార్చి, ఆమె తొడపై వేసాడు. ఆమె వాడి వైపు కాస్త జరిగి, తొడపై ఉన్న వాడి చేతిపై తన చేతిని వేసి, “నీ పేరేంటీ?” అంది చిన్నగా. “శ్రీను..” అన్నాడు వాడు. “ఏం చేస్తున్నావూ?” అని అడిగింది. “ఇంటర్ ఫస్ట్ ఇయర్.” అన్నాడు వాడు. వాడి చేతిమీద నిమురుతూ, “నీకంటే వయసులో పెద్ద దానిని. ఇలా చేయడం తప్పు కాదా!?” అంది. ఆమె నిమురుడుకి వాడి నరాలు మెలి తిరిగిపోతుండగా “ఆంటీ.” అన్నాడు వాడు వణుకుతూ. “ఇందాక బస్సులోనే తిడదామనుకున్నాను. కానీ అందరూ కలసి నిన్ను కొట్టేస్తారేమోనని జాలిపడి ఊరుకున్నాను.” అంది ప్రమీల. ఆమె అలా అనగానే వాడు నెమ్మదిగా ఆమె తొడపై నుండి తన చేతిని తీసేసాడు. మనసు “హమ్మయ్యా..” అనుకుకున్నా, ఆమె శరీరం మాత్రం ఉసూరుమంది. కానీ వాడికి అంతకంటే చనువిస్తే ప్రమాదం అని తెలుసు. “ఇందాక బస్సులో ఇచ్చిన అలుసుకే వీడు ఇంతవరకూ వచ్చాడు. ఇప్పుడు అవకాశం ఇస్తే ఇంకేమైనా ఉందా! అసలే చుట్టుపక్కల ఎవరూ లేరు. పైగా చీకటి.” అని ఆమె అనుకుంటూ ఉండగానే, మళ్ళీ వాడు ఆమె తొడపై చేయి వేసి, చేతిని కాస్త పైకి జరిపి, తన మోచేతితో ఆమె స్థనాన్ని నొక్కాడు. ఆమెలో మళ్ళీ అగ్గి రాజుకోవడంతో మౌనంగా ఉండిపోయింది. ఆమె మౌనంగా ఉండడంతో, మళ్ళీ వాడు మోచేతికి పని చెప్పాడు. ఆమె ఎలెర్ట్ అయిపోతూ, “ష్…పిచ్చిపనులు చేయకు.” అంటూ వాడి చేతిని తీసేసి, హేండ్ రెస్ట్ పైన పెట్టి, గట్టిగా పట్టుకొని, “ఏమైనా కబుర్లు చెప్పు…ఇలాంటివి నాకు నచ్చవు.” అంది. వాడు గుటకలు మింగుతూ అలాగే ఉండిపోయాడు. ప్రమీల నవ్వుకుంటూ వాడి చేతిని వదిలేసింది. వాడు అలాగే సినిమా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. వాడు అలాగ డల్ గా ఉండిపోవడంతో ఎందుకో వాడి మీద జాలి వేసి, వాడి చేతిపై చేయి వేసి, “కాలేజ్ కి వెళ్ళలేదా ఈ రోజు?” అని అడిగింది. “వెళ్ళాను ఆంటీ. కాలేజ్ అయిపోయాకే..” అంటూ మధ్యలో ఆపేసాడు. ఆమె నవ్వి, “కాలేజ్ అయిపోయాక, రోజూ ఇలాగే ఎవరో ఒకరి వెంట పడతావా!” అంది. జవాబుగా వాడు చిన్నగా సిగ్గుపడ్డాడు. వాడి సిగ్గు ఆమెకి ముచ్చటగా అనిపించింది. “ఇలా ఇంతకుముందు ఎవరినైనా చేసావా!?” అంది ఆమె చిన్నగా. “లేదు ఆంటీ. మీరే ఫస్ట్.” అన్నాడు. ఆమె వాడి వైపు చూసింది. ఆమె చూడగానే, “మీ పేరు ఏంటి ఆంటీ?” అని అడిగాడు ధైర్యంగా. “దేనికీ?’ అంది ఆమె. వాడు ఏమీ మాట్లాడలేదు. “ప్రమీల..” అని చెప్పింది ఆమె. “మీ పేరు బావుంది అంటీ.” అన్నాడు వాడు. “అవునా!” అంటూ సన్నగా నవ్విందామె. “పేరే కాదు అంటీ, మీరు కూడా బావున్నారు.” అన్నాడు వాడు మరింత ధైర్యం చేసి. ప్రమీల చిన్నగా నవ్వి ఊరుకుంది. “మీరేం చేస్తుంటారు ఆంటీ!?” అన్నాడు వాడు. “హౌస్ వైఫ్.” అంది ఆమె. కొద్ది నిమిషాల మౌనం. కొద్దిగా వాడికి చోటు ఇమ్మని ఆమె శరీరం గోలగోల పెట్టేస్తున్నా, ఓర్చుకుంటూ కూర్చుందామె. అంతలోనే ఇంటర్వల్ అయింది. వాడు గబుక్కున లేచి, బయటకి వెళ్ళిపోయాడు. తనూ లేచి వెళ్ళిపోదామనుకుంది గానీ, సినిమా మధ్యలో వెళ్ళిపోతే బాగుండదని అలాగే కూర్చుండిపోయింది. మరో పది నిమిషాల తరవాత సినిమా మొదలయ్యింది. శ్రీను గాడి జాడ లేదు. “వాడికి కాస్త టిఫెన్ తినిపించి ఉంటే బావుండేది కదా..” అని ఆమె శరీరంలో ఒంపులు ఆమెని నిలదీస్తున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది ఆమెకి. అంత చిన్న కుర్రాడితో ఈ చాటు వ్యవహారం ఆమెని విపరీతంగా నలిపేస్తుంది. “ప్చ్..మంచి అవకాశం మిస్ అయిపోయింది.” అని మనసులోనే నిట్టూర్చింది.……. (Written by Pranay......... To be continued in Part-03)