నీయబ్బా వాసుగా..రాత్రంతా కుమ్మికుమ్మి, వళ్ళంతా నెప్పులు తెప్పించేసావ్... Part-02

ఇకమిగిలిన రోజంతా ఎప్పటిలాగే రొటీన్ గా గడిచిపోయింది. మరుసటిరోజుఆయన ఆఫీస్ కి వెళ్ళగానే, మళ్ళీ మెసేజ్ పెట్టా. "కాస్త కరుణించడి సార్." అంటూ. నొ రిప్లయ్. ఒకఅరగంట ఆగి "ఎంత అందమైన ఫిగర్ని మిస్ అవుతున్నరో తెలుసా? కత్రినా, కాజోల్ ని కలిపితే ఎలాఉంటుందో అలా ఉంటాను." అనిమెసేజ్ పెట్టా. నో యూజ్. తిక్కవచ్చేస్తుంది నాకు. లాభం లేదు, ఆయన మైండ్ లో రొమాన్స్అనే చిప్ చిట్లిపోయిఉంటుంది. బోలెడంత డిప్రెషన్వచ్చేసింది నాకు. ఆ తిక్క, డిప్రెషన్ లోనే, ఆ సాయంత్రంఅయన ఇంటికి రాగానే ఆ వంకా, ఈవంకా పెట్టుకొని చిర్రుబుర్రు లాడేసాను. పాపం ఆయన మాత్రంనవ్వుతూ సహించేసాడు. ఈ మెసేజ్ లఆట ఇక సాగదని అర్ధమయిపోయింది. ఇంకేం చేయాలా అనిఆలోచిస్తుంటే ఆ రాత్రి తెల్లారిపోయింది. మరుసటి రోజు కూడా ఆలోచనలలోనే గడిపేసా. ఇక సాయంత్రం అవుతుందనగామెసేజ్ వచ్చిన సౌండ్ వినిపించింది. కాస్తఆశ్చర్యంగా ఓపెన్ చేసి చూస్తే, ఆయనే పంపాడు మెసేజ్ "ఏంటి మేడమ్, సైలెంట్అయిపోయారు? ప్లీజ్ ఏదైనా మెసేజ్ పంపండి." అని. అదిచూసి గర్వంగా "పడ్డావురా వాసుగా.." అనుకున్నా. వెంటనే నేనూ మెసేజ్ పెట్టా, "కరుణించినందుకు థేంక్స్." అని. వెంటనే రిప్లయ్వచ్చింది. ఆయన: మిమ్మల్ని వెంటనేకలవాలని ఉంది. నేను: ఎందుకోఅంత అర్జెంట్? ఆయన: నన్ను వరించినఅమ్మాయి ఎలా ఉంటుందో చూడాలనిఎక్జైటింగా ఉంది...ఇంతకీ మీ కొలతలుఏమిటీ? ("అమ్మనీ...అయ్యగారికి కొలతలు కూడా తెలియాలా..!!" అని నవ్వుకొనిమెసేజ్ పెట్టా..) నేను: 34..26..34 ఆయన: వావ్...ఆకొలతలు ఉన్న అమ్మాయిని ఊహించుకుంటేనేటెంప్టింగ్ గా ఉంది. ( ఆమెసేజ్ చూడగానే వళ్ళు మండిపోయింది నాకు. ఎందుకంటే అవి నా కొలతలే. లైవ్ లో నేను కనిపిస్తుంటేటెంప్ట్ అవ్వడం లేదుగానీ, ఊహించుకొని టెంప్ట్ అవుతున్నాడంట. "ఛీ..ఈ మగాళ్ళుఎప్పుడూ ఇంతే.." అని తిట్టుకొని, మెసేజ్పెట్టా...) నేను: మీరు టెంప్ట్అవుతుంటే ఏమిటో నేను కూడాటెంప్ట్ అయిపోతున్నా.. ఆయన: అయితే లేట్ఎందుకూ? ఎప్పుడు, ఎక్కడ కలుసుకుందామో చెప్పు... ( కొద్దిగా ఆలోచించా...అబ్బయిగారు చాలా తొందర పడుతున్నారు. అమ్మో...అనవసరంగా పప్పుసుద్ద అనుకున్నా ఈయననని...చూస్తా...చూస్తా..) నేను: ఎందుకు అంతతొందర సార్....త్వరలోనే మంచి ముహూర్తం చెబుతాగా...అంతవరకూ వెయిట్ చేయండి.. ఆయన: హూఁ...సరేలెండి, అంతవరకూ మా అవిడలో మిమ్మల్నిఊహించుకుంటాలే... ఏంచేస్తాం..బై.. ( "నీయబ్బ వాసుగా...నాలో చూసుకుంటావా? చూపిస్తా...చూపిస్తా.." అనుకున్నా మనసులో.) సాయంత్రం ఆయన ఇంటికి రాగానేఆయన మొహంలోకి చూసా. ఎప్పటిలాగానే ఉంది. కొత్త కళ ఏమీ కనబడడంలేదు. అయినా సరే "ఏమిటండోయ్....మొహంలో ఏదో కొత్త కళకనబడుతుందీ?" అన్నా. ఆయనా ఆశ్చర్యంగా "అవునా! ఏమోమరి...ఎప్పటిలాగానే ఉన్నానే.." అన్నాడు. "కాదు...మన పెళ్ళయిన కొత్తలోఉండేదే...సేమ్ అలాగే కనిపిస్తుందిమీ మొహం." అన్నా. "ఏదో నీ అభిమానంకొద్దీ అలా కనిపిస్తుందేమోనే...సరే కాస్తటీ ఇస్తావా.." అన్నాడాయన. "ఇస్తా...ఇస్తా.." అంటూ లోపలకి పోయా. ఆయన హాల్ లో కూర్చొనిటీ.వీ ఆన్ చేసాడు. పదినిమిషాల్లో టీ తీసుకొచ్చి, ఆయనకిఅందిస్తూ "తీసుకోండి సార్.." అన్నా . ఆయన నావైపు విచిత్రంగాచూసి, టీ అందుకుంటూ "ఏంటేకొత్తగా పిలుస్తున్నావ్?" అన్నాడు. "ఏమోమరి, అలా పిలవలనిపించింది. బాగోలేదా?" అంటూ పక్కన కూర్చున్నా. ఆయననవ్వేస్తూ "నువ్వేం చేసినా బావుంటుందిలే.." అన్నాడు. అంతలోనే సడెన్ గా "అవునేనీకొలతలేంటీ?" అన్నాడు. "మ్ఁ..మొదలయ్యింది.." అనుకొని, "ఎందుకుసార్...మిస్ ఇండియా కాంపిటీషన్కి ఏమైనా పంపిస్తున్నారా నన్ను?" అన్నా. "అదికాదే...జస్ట్ తెలుసుకుందామని.." అన్నాడాయన. "మ్ఁ...ప్రతీ రోజూ చూస్తున్నారుగా..ఆ మాత్రం కనిపెట్టలేరా...." అన్నా. "అబ్బా...చెప్పవే.." అన్నాడాయన. "చెప్పను. మీరే గెస్ చేయండి." అన్నా. "సరే...ఒకసారి పైకిలే.." అని ఆయన పైకిలేచాడు. నేనూ లేచి నిలబడ్డా. ఆయన ఒకసారి నా చుట్టూ తిరిగిచూసి "మ్ఁ...తెలియడం లేదు. లోపలకి వెళ్ళి టేప్ తీసుకురా.." అన్నాడు. "ఆ పప్పులేం ఉడకవు సార్. జుస్ట్లుక్ అండ్ టెల్." అన్నా. "చూసి చెప్పేంత టేలెంట్ లేదు గాని, టచ్చేసి చెప్పొచ్చా..?" అన్నాడు. ’ మ్ఁ..అబ్బయిగారు మూడ్లోకి వస్తున్నాడు.’ అనుకొని, "ఓకే.." అన్నా. "సరే రా..." అంటూబెడ్ రూమ్ లోపలకి తీసుకుపోయాడు.  లోపలకివెళ్ళగానే నా పైట తొలగించాడు. "ఏమిటిదీ?" అన్నా నేను. "బట్టలుంటేఖచ్చితమైన కొలతలు ఎలా తెలుస్తాయీ?" అంటూచీర లాగేసాడు. ఆయన నాచీర విప్పిచాలా నెలలయింది. కొద్దిగా సిగుపడ్డా. "కొత్త పెళ్ళికూతురిలా బాగానేసిగ్గుపడుతున్నావే.." అంటూ నా జాకెట్ హుక్స్పై చెయ్యివేసాడు. ఆయనన్న మాటలకి నా బుగ్గల్లోకి ఆవిర్లువచ్చేసి ఎర్రగా అయిపోయాయి. ఆయన నా జాకెట్పైనుండి చేయి తీసేసాడు. "ఏమయిందీ?" అన్నా ఆశ్చర్యంగా. "ఇంతకన్నా ఇంట్రెస్ట్ గా మరోటి కనిపించింది." అన్నాడు. "ఏమిటదీ?" అన్నా. ఆయన టక్కున నాబుగ్గ కొరికేసాడు. "స్..అబ్బా.." అన్నానా బుగ్గను పట్టుకొని. "ఎర్రగా అయ్యేసరికి ముద్దొచ్చిందే...ఏం చేయాలి మరీ..." అంటూ "ఓకే డ్యూటీ ఫస్ట్.." అంటూ జాకెట్ హుక్స్ విప్పసాగాడు.  మొదటిరెండు హుక్ లను విప్పేటప్పుడుకేజువల్ గానే ఉన్నా. మూడోహుక్ మీద చేయిపడగానే చిన్నగాపులకరింతలు మొదలయ్యాయి. నాలుగో హుక్ తో ఊపిరిభారమయ్యింది. ఆఖరి హుక్ ఊడేసరికి, తాపంతో నా వంటిపై చెమటలుపట్టసాగాయి. ఏం జరుగుతుందో గమనించేలోగానేబ్రాని తీసేసాడాయన. సన్నగా వణుకు మొదలయ్యింది. నాపొత్తికడుపు మీద నెమ్మదిగా తనచేతిని కదుపుతూ, లాఘవంగా నా లంగా ముడినివిప్పేసాడు. నడుము కింద పేంటీబేండ్ లో, తన బొటనవేళ్ళనుదూర్చాడు. ఊపిరిబిగబట్టాను నేను. నెమ్మదిగా దానినికిందకి లాగేసాడు. ఒక్కో పాదాన్ని పైకెత్తిదానిని పూర్తిగా తీసేసాడు. ఒళ్ళంతా తీయగా సలపసాగింది. ఆయననా రెండు చంకల్లో తనఅరచేతులను సగం దూర్చి, మిగిలినభాగాన్ని నా స్థనాలపై ఉంచి, తన బొటన వేళ్ళను చాపి, నా నిపుల్స్ ని తాకగానే, ఒక్కసారిగానా వళ్ళంతా మైకం కమ్మినట్టు అయిపోయింది. ఆ వేళ్ళని అలాగే ఉంచి, చంకల్లోంచిఅరచేతులని తీసి, అన్ని వేళ్ళతోనా స్థనాలను సుతిమెత్తగా నొక్కాడు. నా గొంతు తడిఆరిపోతుంది. నా స్థనాలను మొత్తంతడిమి, నెమ్మదిగా తన చేతులను నానడుము మీదకి దించి, నడుముపక్క మడతలను సుతారంగా నిమిరి, గుప్పెటలో బిగించాడు. వేడి తట్టుకోలేక నాపెదాలను నాలుకతో తడుపుకున్న. చిటికెన వేళ్ళని నడుము మడత పైనేఉంచి, బొటనవేళ్ళని చాపి, రెండింటినీ నాబొడ్డుదగ్గర కలిపాడు. "మ్.." అన్నాను భారంగా ఊపిరితీస్తూ.. ఆతరువాత తన చేతులని నావెనక్కి తీసుకువెళ్ళి, తన అరచేతులని నాపిరుదులపై బోర్లించాడు. మెత్తగా వటిని ఒకసారి నొక్కి, చుట్టుకొలత తీసాడు. తరువాత అలాగే నన్ను దగ్గరకిలాక్కొని, నెమదిగా నా చెవిలో చెప్పాడు"34...26...34" అని. ముందు నాకు అర్ధం కాలేదు. ఆ తరవాత గుర్తొచ్చింది, నేనేకొలతలు చెప్పమని అడిగానని. ఆయన అంత కరెక్ట్గా చేత్తో కొలిచి నా కొలతలు చెప్పేసరికిఆశ్చర్యపోయా. ఆయనని తమకంగా కౌగిలించుకొని"అంత కరెక్ట్ గా ఎలా చెప్పారు?" అన్నా. " మంచి ఫిగర్ కికొలతలు అలాగే ఉంటాయని మధ్యాహ్నంఎవరో చెప్పారులే...అది గుర్తుకొచ్చి, జస్ట్నా గెస్ చెప్పా...అయితేకరెక్టేనన్న మాట..." అంటూ ముద్దుపెట్టుకోడాని ముందుకు వంగాడు. మంటెక్కి పోయింది నాకు. విసురుగా తోసేసాను. "అయితే ఎవరో చెప్పింది నాకుచెప్పారన్న మాట. ఇన్నేళ్ళ నుంచిసంసారం చేస్తున్నా నా కొలతలు తెలియవన్నమాట." అన్నాను కోపంగా. మళ్ళా నన్ను పట్టుకోడానికిప్రయత్నిస్తూ "జస్ట్ జోక్ చేసాబంగారం...నీ కొలతలు నాకూ, నా బరువు నీకూ తెలియకుండాఉంటుందా ఏమీటీ?" అన్నాడు. "నన్నేం పట్టుకోవద్దు." అన్నా విదిలించుకుంటూ. "ఏంటీ అలకా?" అన్నాడాయన. "కాదు...మంట , కోపం , చిరాకు.." అన్నా కోపంగా. "ఓ...అయితే డేంజర్. ఓకే...చల్లబడ్డాక రావడమే బెటర్." అని హాల్ లోకిపోయి టీ.వీ చూడడంమొదలెట్టాడు. ఒక నిమిషం తరువాతనాకే పాపం అనిపించింది. అఫ్కోర్స్, నా తాపం కూడాదానికి ఏడ్ అయిందనుకోండి. అందుకే, అలాగే నగ్నంగా ఆయన ముందుకెళ్ళి నిలబడి"అలక పోయిందిలే రండి." అన్నాను. "ఎక్కడికీ?" అన్నాడు ఆయన టీ.వీనుండి చూపుకూడా తిప్పకుండా. "వల్లకాటికి.." అన్నా కోపంగా. ఆయననవ్వుతూ "ఓ..బెడ్ రూమ్కా.." అంటూ పైకి లేచాడు. "అంటే బెడ్ రూమ్ అంటేవల్లకాడా మీకు?" అన్నా మరింత కోపంగా. "స్వర్గానికి చేరువుగా ఉండే ప్రదేశాలు ఆరెండే కదే.." అని నవ్వుతూ నన్నురెండు చేతులతో పైకి ఎత్తి, భుజంపై వేసుకొని, బెడ్ రూమ్ వైపుతీసుకెళ్ళసాగాడు. "నాకొద్దు...దింపేయ్.." అంటూ గిలగిలా కొట్టుకుంటున్నావినకుండా తీసుకుపోయి మంచం పై పడేసాడు. నేను బోర్లా తిరిగిపోయి, చేతుల్లో మొహం దాచేసుకున్నా. "హబ్బా...34.." అన్నాడు. ఆయననా పిరుదుల గురించి అంటున్నాడని తెలియగానే, వాటిని దాచడానికి వెల్లకిలా తిరిగా. "వావ్...మళ్ళీ34.." అన్నాడు. ఈసారి దేనిగురించి అన్నాడోమీకు తెలుసు. ఎటు తిరగాలో అర్ధంకాలేదు. ఇంతలోనే ఆయన నా నడుమునిరెండు చేతులతో వడిసి పట్టుకొని "కానీ, నాకు ఈ 26 అంటేనే ఇష్టం." అంటూ, నా బొడ్డు మీదముద్దుపెట్టాడు. అంతే అప్పటివరకూ ఉన్నకోపం, అలక, బింకం పత్తాలేకూండాపారి పోయాయి. తమకంగా ఆయన తలని నాపొత్తికడుపుకి వత్తుకున్నాను. ఇక ఆ తరువాతఏం జరిగిందో మీకు మాత్రం తెలీదా! అయినా అది మా సీక్రెట్. నేను చెప్పను. మీరే ఊహించుకోండి.... (Written by Mango Shilpa - To be continued in Part-03)